Na początku grudnia w londyńskim oddziale domu aukcyjnego Christie’s padł nowy rekord świata za dzieło firmy Fabergé. Podczas specjalnej aukcji zatytułowanej „The Winter Egg and Important Works by Fabergé from a Princely Collection” imperialne „Winter Egg” sprzedano za około 30,2 mln dolarów, czyli 22,9 mln funtów. To nie tylko najwyższa jak dotąd cena za jakikolwiek obiekt Fabergé, ale też trzecia w historii sytuacja, gdy właśnie to jajo ustanawia nowy rekord aukcyjny. 
Zaprojektowane zostało w 1913 roku dla ostatniego cara Rosji, Mikołaja II, jako wielkanocny prezent dla jego matki, carycy-wdowy Marii Fiodorowny. Z zewnątrz przypomina pokrytą szronem bryłę lodu: korpus z przezroczystego kryształu górskiego jest matowiony wewnętrznym grawerunkiem, a na powierzchni pojawiają się motywy śnieżynek z platyny wysadzane diamentami. 
W środku ukrywa się charakterystyczna dla jaj Fabergé „niespodzianka”: miniaturowy koszyczek z kwiatami z kwarcu i diamentów, symbolizujący nadejście wiosny po zimie. Projekt przypisuje się młodej projektantce Almie Pihl, która inspirowała się rysunkami szronu na szybie, a wykonanie powierzono warsztatowi Alberta Holmströma.
„Winter Egg” ma też wyjątkowo spektakularną historię aukcyjną. Po rewolucji październikowej, podobnie jak wiele dzieł należących do rodziny Romanowów, jajo trafiło w ręce państwa radzieckiego, a potem zaczęło krążyć między prywatnymi kolekcjami. W 1994 roku sprzedano je w Genewie za 9,1 mln dolarów, a w 2002 roku w Nowym Jorku za 9,6 mln dolarów, i w obu tych przypadkach ustanawiało rekord ceny za obiekt Fabergé. Teraz, przy londyńskiej sprzedaży za ponad 30 mln dolarów, ten sam przedmiot po raz trzeci przesunął granice rynku. Christie’s podkreśla, że sala aukcyjna zareagowała spontanicznymi brawami, a zainteresowanie licytujących było globalne.
Na tle całej twórczości Fabergé „Winter Egg” uchodzi za jedno z najbardziej dopracowanych i najlepiej udokumentowanych jaj cesarskich. W latach 1885–1916 powstało 50 wielkanocnych jaj dla rodziny carskiej, z czego 43 przetrwały do dziś, a tylko niewielka część – w tym „Winter Egg” – znajduje się jeszcze w rękach prywatnych kolekcjonerów, zamiast w muzeach. To połączenie królewskiego pochodzenia, ekstremalnie rzadkiego obiektu, perfekcyjnego rzemiosła i mocnej historii sprawia, że eksperci nazywają je „Mona Lisą sztuki dekoracyjnej”, a najnowszy wynik Christie’s tylko ten status potwierdza.
Źródło: Christie’s
